Dat je tulpenbollen kunt eten, weten de meeste mensen wel. Maar we associeren het met de hongerwinter, toen men de uitgedroogde bollen ging eten omdat er echt niks anders was. 

Wat mij steeds meer opvalt:

Begin februari bloeien ze weer... Sneeuwklokjes. En sinds 2002 (of 2003? dat weet ik niet zeker) zit daar voor mij een bijzondere herinnering aan. Onze buurvrouw beviel op 4 februari van haar zoon. Bij de kraamvisite nam ik een klein borrelglaasje mee, met daarin sneeuwklokjes uit eigen tuin. 

Gisteren presenteerde ik een schetsontwerp aan een klant. Daarbij had ik een paar moodboards met kleurcombinaties gemaakt. Dat is handig, want als iemand rood noemt als favoriete kleur, dan kun je alsnog allerlei kanten op: Bijvoorbeeld rood in combinatie met roze en wit, of meer geel - oranje - rood of juist rood maar dan met contrasterende kleuren erbij. Voordat ik een beplantingsplan maak, laat ik dus eerst een paar voorbeelden zien. Zodat jij kunt aangeven, wat je mooi vindt! Het grappige is: dat weet je vaak pas, als je het voor je ziet. 

Geniet je nou een beetje, van die geweldige onderhoudsvrije grind- en tegeltuin? Wat is het mooi hè, in het voorjaar... De tegels liggen er strak en keurig in ’t gelid bij. En dan, als de dagen langer worden...

Geniet je nou een beetje, van je groene tuin? Van die geweldige, bruisende, bloeiende en zoemende weelde? Wat is het mooi hè, in het voorjaar... De bollen steken al vroeg hun eigenwijze neusjes boven de grond uit. En voor je het weet knallen de kleuren je tuin in. Paarse krokussen, rode, gele of bijna zwarte tulpen, het kan niet op! Elke ochtend als je naar je werk gaat, geniet je er weer van.

Dat blad moet uit die tuin, toch? Want een tuin moet winterklaar gemaakt worden. Je ziet in de herfst veel mensen druk in de weer met een hark of een bladblazer.

In een tuin is het fijn om even lekker weg te kunnen kruipen. Een stil plekje om in de vroege ochtend een kopje koffie te kunnen drinken en te luisteren naar de vroege vogels. Op een bankje in de vroeg ochtendzon. Of juist daar, waar je 's avonds nog het laatste zonnestraaltje meepikt. In de middag heerlijk in de schaduw kunt lummelen op een zwoele zomerdag.

Zomerweelde heet dit schilderij van Rob Graafland. Waar een paar meiden heerlijk in het zachte gras aan het chillen zijn. Je ziet het voor je, je kunt het bijna voelen... De zachte, kriebelende gevoel van grassprietjes op je blote lijf, die horen bij een zomerse picknick. En wist je, dat de geur van vers gemaaid gras mensen zo'n geluksgevoel geeft, dat er zelfs parfums van gemaakt zijn? 

“Nee, ik wil niet te veel werk in de tuin, veel te veel gedoe, ik betegel de hele boel”.  Herken je dat? Het is alleen zo jammer, dat het niet klopt. Want juist in een betegelde tuin ontstaan er allerlei problemen, waar je niet op zit te wachten.

Huh? Wat hebben boontjes met tuinontwerpen te maken? Nou, meer dan je zou denken... Want hoe dol je misschien ook op boontjes bent, als je ze elke dag wéér op je bord krijgt, hangen ze je uiteindelijk de keel uit. Of, stel dat je dat wèl graag zou doen: dan heb je in principe wel een probleem. Want boontjes groeien niet het hele jaar door.

Wat was het warm hè, afgelopen zomer. De zon brandde genadeloos op de donkere tegels in je tuin. Want je wilde niet teveel werk hebben aan dat stukje grond achter je huis. Gewoon bestraten die hap, lekker makkelijk.